
Πέθανε το πρωϊ της Τρίτης σε ηλικία 73 ετών ο ηθοποιός Νίκος Κούρκουλος. Θα μπορούσε να τον έχει κάνει διάσημο το ποδόσφαιρο, ωστόσο αυτός προτίμησε την ηθοποιϊα και άφησε τον Παναθηναϊκό και μια διαγραφόμενη μεγάλη καριέρα. Ο γόης του ελλνικού κινηματογράφου δεν υπάρχει πιά.
Το βιογραφικό του Ο Νίκος Κούρκουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1934 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Η πολύχρονη και δημιουργική παρουσία του στο χώρο του ελληνικού Θεάτρου και του Κινηματογράφου τον αναδεικνύουν πρωταγωνιστή με μεγάλες επιτυχίες στις εμφανίσεις του, ιδιαίτερα στο διεθνές θεατρικό ρεπερτόριο.
Έχει ερμηνεύσει πρωταγωνιστικούς ρόλους στο αρχαίο ελληνικό δράμα και σε μεγάλα κλασσικά αλλά και σύγχρονα έργα του αμερικάνικου και του ευρωπαϊκού Θεάτρου.
Πρωταγωνίστησε ανάμεσα σε άλλα: Στη Μήδεια (1959) και τον Ορέστη (1971) του Ευριπίδη, τον Οιδίποδα Τύραννο (1982) και τον Φιλοκτήτη (1991) του Σοφοκλή, στο αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου.
Τα τελευταία χρόνια βρέθηκε επικεφαλής θιάσων, αλλά και δικού του θεάτρου στην Αθήνα και πρωταγωνιστής στα έργα:
Θόρντον Ουάιλντερ, Η μικρή μας πόλη, 1960
Ζαν Ζιρωντού, Οντίν, 1962
Ρ.& Α. Γκετς, Η κληρονόμος, 1962
Σάμιουελ Ταίηλορ, Σαμπρίνα, 1963
Σαίξπηρ, Ιούλιος Καίσαρ, 1964
Λουίτζι Πιραντέλλο, Να ντύσουμε τους γυμνούς, 1964
Φρανκ Βέντεκιντ, Λούλου, 1965
Ποτέ την Κυριακή (Ιλια Ντάρλιγκ), 1967, στις Η.Π.Α. (Σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασσέν με τη Μελίνα Μερκούρη, παράσταση για την οποία κέρδισε την υποψηφιότητα για το TONY AWARD.)
Φραντς Κάφκα, Πύργος, 1964, και Δίκη, 1971
Σλάβομιρ Μρόζεκ, Τάγκο, 1972
Μπέρτολτ Μπρεχτ, Όπερα της Πεντάρας, 1975: (Μακχήθ με τη Μελίνα Μερκούρη Τζένη) Σκηνοθεσία Ζυλ Ντασσέν.
Αντον Τσέχωφ, Ο Γλάρος, 1976
Χάρολντ Πίντερ, Επιστροφή, 1977
Ζαν Ανούιγ, Πρόσκληση στον Πύργο, 1978
Νηλ Σάιμον, Μονό Ζευγάρι, 1980, Σκηνοθεσία: Ανδρέας Βουτσινάς
Ούγκο Μπέτι, Ανταπόκριση, 1983, Σκηνοθεσία: Μίνως Βολανάκης
Αρθουρ Μίλλερ, Ψηλά από τη Γέφυρα, 1986
Νταίηλ Βάσερμαν, Στην Φωλιά του Κούκου, 1987.
Πρωταγωνιστής σε περισσότερες από 30 κινηματογραφικές ταινίες.
Τιμήθηκε δύο φορές με το Α' Βραβείο Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1970-1980).
Πρόεδρος για 5 χρόνια (1975-1980) της Ένωσης των θιασαρχών του Ελληνικού Θεάτρου, (ΠΕΕΘ).
Από το 1994 είναι επικεφαλής του ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔOΣ.